Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
TEATR WYBRZEŻE
ul. Św. Ducha 2
Modernistyczny budynek znajduje się w północnej pierzei Targu Węglowego w bezpośredniej bliskości renesansowej Wielkiej Zbrojowni, powstał w latach 60. XX wieku według projektu Lecha Kadłubowskiego, posadowiono go na fundamentach dziewiętnastowiecznego teatru, który w wyniku działań wojennych został zniszczony w marcu 1945 roku.
Teatr Wybrzeże został założony w 1946 roku w Gdyni przez Iwo Galla. Do roku 1967 działał na kilku scenach w całym Trójmieście. Obecnie teatr dysponuje pięcioma scenami: w budynku na Targu Węglowym – Dużą Sceną, Czarną Salą im. Stanisława Hebanowskiego i Sceną Malarnia, Sceną Kameralną w Sopocie oraz Letnią Sceną w Pruszczu Gdańskim. Oprócz produkcji czysto teatralnych Teatr Wybrzeże jest również organizatorem dorocznego Festiwalu Wybrzeże Sztuki, Lekcji Niegrzeczności (przegląd literatury w formie udramatyzowanych czytań) oraz prowadzi Dyskusyjny Klub Teatralny.
Pierwszy, klasycystyczny budynek teatralny na Targu Węglowym otwarto w roku 1801 roku według projektu budowniczego miejskiego Carla Samuela Helda, miał konstrukcję szkieletową, drewnianą, front o długości 26 m ozdobiony był ryzalitem i portykiem z czterema doryckimi kolumnami zwieńczonym trójkątnym tympanonem, nad budynkiem wznosiła się kopuła pokryta łupkiem. Widownia (3/4 koła) mieściła ok. 1600 osób. Dwa balkony składały się z 5-7 osobowych lóż. Scena z niewielkimi kulisami miała wym. 8 x 11 m i głębokości 13 m, wyposażona też była w trzy zapadnie.
W 1934 nastąpiła generalna przebudowa gmachu według projektu prof. Otto Kloeppla. Teatr całkowicie wyburzono, starą konstrukcję zamieniono na stalową, poszerzono front do 32 m, budynek przykryto kopułą o rzucie owalnym z latarnią (od jego kształtu zwano go „Kaffemühle”, „młynek do kawy”). W 1946 Rada Sztuki przy MKiS podjęła decyzję o odbudowie teatru, ale aktu erekcyjny wmurowano dopiero 19 czerwca 1959. W nowym budynku (z racji przeszklonego frontonu zwanym „akwarium”) wykorzystano dawną stalową konstrukcję widowni, która ostatecznie mogła pomieścić 702 osób. Scenę o pow. 329 m² wyposażono w dwie kieszenie, tarczę obrotową o średnicy 12 m i zespół mechanicznych zapadni, urządzenia do podnoszenia dekoracji, mosty reflektorowe, horyzont itp. Z zewnątrz budynek wyłożono piaskowcem kieleckim.
W roku 2001 przeprowadzono kolejny remont teatru (według projektu Stanisława Fiszera i Jana Raniszewskiego). Przebudowano wejście do teatru, foyer z kasami, I piętro i widownię, a także wejście dla pracowników teatru. Kopuła teatru została otwarta od strony widowni, umieszczono na niej podświetlony nieboskłon. Zmienił się układ widowni: zlikwidowano balkon I piętra, zmieniono nachylenie widowni na parterze, dobudowano loże, balkon II piętra zamieniono na „jaskółkę”. Po przebudowie na widowni mieści się 470 osób (parter 172, balkon 256, loże 16, galerie 26).
W ponad dwustuletniej historii teatru na Targu Węglowym przez jego sceny przewinęła się plejada wybitnych aktorów z całej Europy. W sierpniu i wrześniu 1811 roku występowała tu warszawska trupa Wojciecha Bogusławskiego m.in. z Alojzym Żółkowskim, Janem Krzesińskim i Joanną Szczurowską. Zaprezentowano wówczas gdańskiej publiczności, wśród której było wielu polskich i francuskich oficerów napoleońskich, 25 utworów ze słynnymi już Krakowiakami i Góralami na czele. Dwukrotnie, w latach 1818 i 1821 gościł w Gdańsku Ludwig Devrient (1784-1832), najwybitniejszy w swojej epoce niemiecki tragik europejskiego formatu. Wielkim wydarzeniem na tej scenie były w roku 1854 występy gościnne Iry Aldridge’a (1841-1867), czarnoskórego aktora szekspirowskiego światowej sławy, który zagrał wówczas Otella, Makbeta i Szajloka.
