Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
RYNEK
Plac rynku to aż trzy przestrzenie związane z historią teatru w Legnicy. Sam rynek, w dni targowe pełen kupców i kupujących, przyciągał ulicznych artystów świeckich. Byli to głównie soliści lub niewielkie trupy teatralne prezentujące popisy cyrkowe, komedie lub farsy grane głównie w dni targowe. Na rynku grano zapewne również przedstawienia religijne, wśród których najbardziej znanymi były misteria pasyjne. Jednak związany z katolicyzmem teatr religijny był w Legnicy ośmieszany i zwalczany z uwagi na silne wpływy reformacji.
Wzniesiony w latach 1379-1386 budynek sukiennic był nie tylko miejscem handlu, lecz także przestrzenią do ćwiczeń fechtunku i śpiewu (w sali balowej na piętrze). Gdy po wschodniej stronie rynku stanęły Kamienice Śledziowe zasłaniające światło słoneczne (przed 1574), sala balowa została przemianowana na „czarną salę”. To tam grywane były przedstawienia objazdowych trup aktorskich, gdy teatry zniknęły ze szkół. Budynek przestał pełnić swe funkcje pod koniec XVI wieku, a w 1833 niespodziewanie zawaliła się ściana szczytowa. Sukiennice rozebrano, a na ich miejscu wzniesiono Stadttheater Liegnitz (obecnie: Teatr im. Heleny Modrzejewskiej).
Trzecim miejscem, w którym odbywały się prezentacje teatralne był Dom Kupiecki, od 1592 stojący naprzeciwko Sukiennic. Oprócz stoisk kupieckich i warsztatów rzemieślniczych na parterze, w jego górnych salach odbywały się działania muzyczne, tańce i fechtunek (nazywano go niekiedy „Domem Tańców”). Również tam prezentowały się przyjezdne zespoły aktorskie, które ceniły sobie tę przestrzeń wyżej, niż „czarną salę” w Sukiennicach. Ostatni spektakl na scenie Domu Kupieckiego zagrano 4 kwietnia 1842, budynek następnie został rozebrany, a na jego miejscu stanął nowy gmach, w którym obecnie znajdują się punkty handlowo-usługowe i mieszkania prywatne.
