Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
TEATR PIJANA SYPIALNIA
Teatr bez siedziby. Pijana Sypialnia powstała w 2012 roku. Ta niezależna grupa twórcza powstała z inicjatywy młodych aktorów, śpiewaków, tancerzy, muzyków oraz absolwentów Studia Aktorskiego. Swoje spektakle prezentują w niecodziennych miejscach. Nie mają stałej siedziby. Można ich spotkać na ulicach, w kawiarniach, w klubach muzycznych, nad Wisłą czy w barach mlecznych. Mają w repertuarze takie spektakle jak Osmędusze na podstawie tekstu Mirona Białoszewskiego czy Wyjowisko z pieśniami Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki.
Są laureatami licznych festiwali teatralnych m.in. Festiwalu Teatrów Niezależnych w Ostrowie Wielkopolskim, Tyskich Spotkaniach Teatralnych, Biesiady Teatralnej w Horyńcu Zdroju, Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku, Festiwalu Piosenki Retro im. M. Fogga Po raz drugi zostali zaproszeni do udziału w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Ulicznych Street Art w Krakowie. Tym razem zaprezentowali na krakowskim Rynku Wodewil warszawski o starej, przedwojenne Warszawie. Dużo w nim muzyki i kontaktu z publicznością.
Zdobywcy drugiego miejsca w społecznościowym plebiscycie „Śledź warszawski 2013” za działalność w klimatach warszawskich. Ich cykl Teatr na leżakach gromadzi kilka tysięcy widzów, a redakcja portalu Teatr dla Was uznała go za najciekawszy pomysł teatralny w kraju, w ostatnim sezonie.
Są odkryciem poprzedniego sezonu. Witold Mrozek pisał o nich w „Gazecie Wyborczej”: Ich praca nadaje pojęciu „teatr niezależny” nową jakość. Ciekawe w czasach, gdy asekuranccy dyrektorzy teatrów i szczuplejące budżety coraz częściej wypychają uznanych teatralnych reżyserów właśnie w przestrzeń alternatywy. Ekipa Pijanej Sypialni wydaje się trochę niedzisiejsza. Na scenie jest przede wszystkim zespołem – gromadą. Nie ma tu indywidualnego gwiazdorzenia. W ich sztuce króluje gra z prostym rekwizytem, zgrzebne kostiumy, wyraziste miny. Z drewnianych skrzynek potrafią wyciągnąć więcej, niż się spodziewacie.
