Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
TEATR POWSZECHNY IM. ZYGMUNTA HÜBNERA
ul. Zamoyskiego 20
Teatr na Woli mieści się w parterowej części sześciokondygnacyjnego gmachu należącego do Zakładów Radiowych im. Marcina Kasprzaka. Adaptowany dla potrzeb teatru z dawnej sali kina „Mazowsze” (otwartego w 1969), wg projektu Anny Kapitaniak, Jacka Jedynaka i Marka Wojciechowskiego, rozpoczął działalność w stycznia 1976.
Wejście do teatru jest oznaczone dobudowanym do głównego budynku pomysłowego portyku o charakterze baldachimu. Oparty jest on na gęstych, regularnych układach cienkich żelaznych rur. Widniejący od strony ul. Kasprzaka napis Teatr na Woli na górnej, szerokiej części zwieńczenia, z boku zaś litery TNW — stanowią elementy dekoracyjne ożywiające całość. Wejście do teatru prowadzi przez ażurową żelazną bramę i szklane drzwi. W holu — do którego schodzi się po schodkach — mieści się kasa. Stąd znowu zejście do długiej prostokątnej poczekalni z dwiema szatniami usytuowanymi po obydwu stronach wejścia. Ważnym elementem dekoracyjnym jest długa ściana, w której znajduje się wejście na widownię. Ścianę tę wyłożono kamienną złoconą mozaiką, inkrustowaną ponadto błyszczącymi płytkami w formie cekinów oraz wypukłymi elementami żelaznymi. Za lewą (od wejścia) szatnią znajduje się bufet.
Amfiteatralną widownię wypełnia trzynaście rzędów foteli położonych naprzeciw sceny oraz po pięć rzędów po obydwu stronach proscenium, zdolnych pomieścić od 403 do 480 widzów. Scena ma 12 m długości i 4 m wysokości. Jest pozbawiona ramy, składa się z ruchomych płyt, które dowolnie można podwyższyć lub zniżyć. Jednak w głębi za tą konstrukcją znajduje się niewielka tradycyjna scena. Interesująco rozwiązano sufit. Skonstruowano go z żelaznych rur i kwadratowych oraz prostokątnych ciemnych, ruchomych płyt. Wśród nich zamontowano reflektory. Dwa mosty z reflektorami usytuowano po obydwu stronach ruchomej konstrukcji sceny. W tyle widowni są kabiny elektryka i akustyka.
Teatr na Woli rozpoczął działalność w 1976 z inicjatywy wybitnego aktora Tadeusza Łomnickiego, który został również jego pierwszym dyrektorem. Lokalizacja nie była przypadkowa – w robotniczej dzielnicy Warszawy, gdzie dotychczas nie było teatru, miał on grać dla robotniczej widowni. Repertuar obejmował zarówno klasykę, jak i utwory współczesne, dramaty i komedie - zawsze jednak drążące tematy ważne, trudne, często w tamtych czasach drażliwe politycznie. Ten repertuar, który współtworzyli znakomici reżyserzy – Andrzej Wajda, Kazimierz Kutz, Roman Polański - był, obok aktorstwa Łomnickiego, magnesem przyciągającym publiczność do Teatru Na Woli. Do historii polskiego teatru przeszły znakomite przedstawienia: Gdy rozum śpi Antonio Buero Vallejo, Przedstawienie "Hamleta" we wsi Głucha Dolna Ivo Bressana, Życie Galileusza Bertolta Brechta, Do piachu Tadeusza Różewicza, Amadeusz Petera Shaffera.
Łomnicki kierował teatrem do lipca 1981 roku, żegnając się ze swoją sceną wstrząsającą kreacją Salieriego w Amadeuszu wyreżyserowanym przez Romana Polańskiego (który w tym spektaklu zagrał Mozarta).
W latach 1981–1986 Teatr na Woli połączono z Teatrem Kwadrat, a po pożarze Teatru Narodowego w 1985 stał się jego tymczasową siedzibą. Jako samodzielna scena został reaktywowany w roku 1990. Dwa lata później stał się jedną z pierwszych w Polsce scen impresaryjnych. Od stycznia 1996 nosi imię Tadeusza Łomnickiego. Teatr nie posiada stałego zespołu aktorskiego. 1 stycznia 2013 Teatr na Woli został włączony w strukturę Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy jako Scena na Woli im. Tadeusza Łomnickiego.
W latach 1995–2004 przy Teatrze Na Woli istniało Studio Mimów, które powstało z inicjatywy wybitnego artysty tej sztuki Stefana Niedziałkowskiego. Od 2007 roku w Teatrze działa Studio Pantomimy kierowane przez Bartłomieja Ostapczuka, a od 2008 Warszawskie Centrum Pantomimy. Co roku w sierpniu odbywa się też Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu.
