Trzypiętrowy budynek składał się z dwu nierównej długości i szerokości skrzydeł, zestawionych pod kątem prostym. Skrzydło zachodnie w całości przeznaczone na obszerną, dwukondygnacyjną salę przylegało do browaru. Skrzydło południowe, równoległe do ulicy, miało dwutraktowy układ wnętrz. W kondygnacji parteru urządzono w nim salony towarzyszące zwyczajowo głównej sali. Odpowiadające im na piętrze pomieszczenia zaplanowano jako mieszkanie właściciela. Od południa towarzyszył mu niewielki ogród z widokiem na nabrzeże Odry. W latach 1892–1997 w budynku działał Concordia-Theater.
W roku 1898 établissement przebudowano na potrzeby sceny Deutsches Theater. W 1913 całe założenie przeszło na własność Związków Zawodowych, które w 1922 r rozbudowały kompleks o siedzibę Kasy Oszczędności. W skrzydle wschodnim znalazły się dwie sale widowiskowe. Mniejsza, przylegająca bezpośrednio do budynku obliczona była 350 miejsc siedzących i 200 stojących. Na jej przedłużeniu usytuowana została większa, przewidziana dla 1450 osób. Wnętrze wielkiej sali, otoczone galeriami i od strony wschodniej zamknięto potężną konchą. Zmiany nie ominęły strony również strony zewnętrznej. Budynek przeobraził się w pięciokondygnacyjny gmach z wysokim, rustykalnie boniowanym parterem tworzącym cokół dla pozostałych kondygnacji powiązanych pilastrami wielkiego porządku, przez co całe założenie otrzymało palladiański charakter.AUTOR: Bożena Grzegorczyk
ul. Mazowiecka 17, 50-412 Wrocław | www.impart.art.pl