Wrocławski Teatr Wspólczesny, fot. Elżbieta Kozak
W czasie wojny ocalał i do lipca 1946 roku był niewykorzystywany. 26 lipca 1946 roku Zarząd Miejski wydzierżawił salę teatralną przy ul. Rzeźniczej Elżbiecie i Zenonowi Kalinowiczom, którzy przyjechali do Wrocławia w czerwcu 1946 roku po powrocie z zesłania na Syberię. Ministerstwo Kultury i Sztuki upoważniło ich do zorganizowania w mieście Teatru Lalek. Otrzymał on nazwę Teatr Lalki i Aktora.
Początki teatru były niezwykle trudne. Wnętrze było całkowicie zniszczone i pozbawione wyposażenia scenicznego. Zaangażowanie i determinacja zespołu pozwoliło doprowadzić scenę do stanu używalności i 18 października 1946 roku teatr przy ul. Rzeźniczej zainaugurował działalność premierą Przygód Gęgorka Niny Gernet w reżyserii Elżbiety Kalinowicz. 1 stycznia 1950 roku teatr został upaństwowiony i zmienił nazwę na Państwowy Teatr Młodego Widza. Z upaństwowieniem wiązała się zmiana profilu artystyczno-organizacyjnego na wzór instytucji działających w Związku Radzieckim. Konsekwencją było pojawianie się na afiszu spektakli zgodnych z obowiązującą ideologią i powstanie w Komisji Współzawodnictwa Socjalistycznego. W latach 1953–1966 dyrektorem i kierownikiem artystycznym był Adolf Chronicki. Pod jego kierownictwem w teatrze zaszły istotne zmiany. 1 stycznia 1957 roku teatr zmienił nazwę na Państwowy Teatr Rozmaitości we Wrocławiu, nawiązującą do tradycji teatrów Rozmaitości w Warszawie i Lwowie. Rozpoczął się gruntowny remont budynku według projektów Jerzego Kociubińskiego (projekt przebudowy), Władysława Wincze i Aleksandra Jędrzejewskiego (aranżacja wnętrz). Druga połowa lat pięćdziesiątych przyniosła też zweryfikowanie linii programowej teatru. Pojawiły się ambitne spektakle młodych reżyserów, m.in. Zygmunta Hübnera i Jerzego Jarockiego. 1 października 1960 roku do Teatru Rozmaitości przyłączono zespół objazdowego Teatru Powszechnego Dolnośląskiego Przedsiębiorstwa Teatralno-Imprezowego, kierowanego przez Szymona Szurmieja.ul. Rzeźnicza 12, 50-132 Wrocław | www.wteatrw.pl
