Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X

ZAPLANUJ SWÓJ SPACER

SCENY ALTERNATYWNE.
SUBIEKTYWNY SPACEROWNIK
ARKADIUSZA GRUSZCZYŃSKIEGO
(część II)

15,153 km
Teatry prowadzone poza instytucjami stricte publicznymi sprawiają same problemy. Przede wszystkim metodologiczne. Bo czy w jednym szeregu można zestawić ze sobą awangardowe sceny offowe, teatry komercyjne z ambitnym repertuarem, efemeryczne grupy grające gościnnie w klubokawiarniach czy w końcu teatry nastawione na niewymagającą wysiłku intelektualnego rozrywkę? To wszystko składa się na polifoniczny obraz kultury warszawskiej. Oprócz potężnych instytucji, z milionowymi dotacjami, rozbudowanym zapleczem administracyjnym działają miejsca regularnie prezentujące spektakle teatralne o różnym charakterze i dla różnej widowni.
 
AUTOR: Arkadiusz Gruszczyński
  • 1.

    TEATR IMKA | ul. Marii Konopnickiej 6

    Spacerkiem Wilczą, a potem Mokotowską idziemy na plac Trzech Krzyży, szukamy napisu „Teatr Imka” i obok Instytutu Głuchoniemych odkrywamy jeden z najciekawszych scen prywatnych w Warszawie. Założył ją aktor i celebryta Tomasz Karolak. W rozmowie z Witoldem Mrozkiem w „Gazecie Wyborczej” tak wspomina początki: - W 2008 roku znalazłem się w obsadzie planowanej prapremiery Naszej klasy o wydarzeniach w Jedwabnem, obok m.in. Roberta Więckiewicza i Oskara Hamerskiego. Reżyserował to Grabowski. Niestety, wszystko wzięło w łeb. Szkoda, bo czułem na scenie wielką energię. Kupiliśmy z Więckiewiczem pół litra, usiedliśmy na krawężniku i doszliśmy do wniosku, że trzeba założyć teatr. Gdybym miał wówczas dzisiejszą wiedzę, zastanowiłbym się pięćdziesiąt razy. Rozpierała mnie jednak energia. Zacząłem produkować przedstawienie - Opis obyczajów III według Kitowicza. Namówiłem Grabowskiego, zainwestowałem pieniądze zarobione na serialach. Od ZHP wynająłem salę na próby przy Konopnickiej, w dawnej IMCE, gdzie mieszkał i pisał Leopold Tyrmand. Kiedy okazało się, że tę przestrzeń możemy mieć na dłużej, wszedłem w to. I 26 marca 2010 roku otworzyliśmy Teatr IMKA.
    Nie jest to teatr typowo rozrywkowy. Na jego deskach można było zobaczyć spektakle Moniki Strzępki, Krystiana Lupy, Mai Kleczewskiej, Mikołaja Grabowskiego czy Joanny Drozdy. Imka prowadzi również projekt „Polska w Imce", podczas którego są prezentowane najważniejsze inscenizacje ostatniego sezonu z całego kraju. Festiwal trwa cały rok. Niewątpliwie teatr Karolaka wypełnia lukę publicznej sceny impresaryjnej, jaką niegdyś był Teatr Mały.
    CZYTAJ DALEJ
    • 5,625 km
    1h 42min
  • 2.

    TEATR NIEWIELKI | ul. Ostrobramska 75C

    To komercyjny teatr dla dzieci – od roczku do siedmiu lat – prowadzony w Soho Factory na Pradze. Ciekawe jest w nim to, że jest w pełni przystosowany do najmłodszych widzów. Również architektonicznie. Foyer jest rajem dla dzieci – miękkie dywany, mnóstwo zabawek i pluszowych poduszek. Teatr jest otwarty w soboty i niedziele, niemal od rana do nocy.
    Sama sala teatralna mieści maksymalnie 25 dzieci plus rodzice. Spektakle są krótkie, trwające pół godziny. Do tego 15 minut wspólnej zabawy. Najmniejszy chce uruchamiać wyobraźnię: "Dla wyobraźni nie ma miejsca tam, gdzie wszystkiego jest zbyt wiele. Odpowiedzią na nadmiar jest wyłącznie konsumpcja.  teatr niewielki chce rozwijać wyobraźnię dzieci, inspirować je i pokazywać, jak ogromny potencjał tkwi w najprostszych rzeczach. Wystarczy zestawić je nietypowo, poruszyć nimi lub po prostu przyjrzeć im się z innej strony".
    CZYTAJ DALEJ
    • 3,718 km
    1h 7min
  • 3.

    STUDIO TEATRALNE KOŁO | ul. Mińska 2

    Postindustralna przestrzeń Soho Faktory to miejsce „przemysłu kreatywnego” Warszawy. Mieszczą się tutaj siedziby znanych biur projektowych, restauracji, galerii sztuki i teatrów. Mieszkańcy stolicy przyjeżdżają tutaj na liczne targi. Tutaj też swoją przystań znalazło Studio Teatralne Koło.
    W 1998 roku studenci warszawskiej Akademii Teatralnej i krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej postanowili zacząć działać razem. Ta niezależna grupa teatralna od 2002 roku funkcjonuje jako stowarzyszenie, którego prezesem jest Marta Wójcicka – koordynatorka i producentka projektów artystycznych oraz edukacyjnych. Ich przedstawienia były grane w salach Akademii Teatralnej, na scenach warszawskich teatrów: Stara Prochownia, Studio, Montownia, w klubowej przestrzeni Galerii Pruderia, w postindustrialnych wnętrzach Państwowych Zakładów Optycznych przy ul. Grochowskiej w Warszawie, czy Centralnym Basenie Artystycznym. Od 2010 roku Studio Teatralne Koło współtworzy także program artystyczny Teatru Ochoty. A od 2012 ma własną scenę w Soho Factory na warszawskiej Pradze.
    CZYTAJ DALEJ
    • 0,693 km
    12 min
  • 4.

    KOMUNA// WARSZAWA | ul. Lubelska 30/32

    Komuna // Warszawa jest najbardziej żywym teatrem alternatywnym w Warszawie. Każde wydarzenie przyciąga tłumy wiernej publiczności, znudzonej tradycyjnymi scenami dramatycznymi czy rozrywkowymi. Komuna // Warszawa jest miejscem nieudawanego i niczym nieograniczonego eksperymentu. Artyści pracujący nad zdefiniowaniem własnego języka mogą na Lubelskiej niejako przetestować swoje pomysły. To również ważne miejsce budowania środowiska, nadal nieposiadającego swojej instytucji. Środowiska pracującego na nowymi środkami teatralnymi – wizualnością, ciałem, antropologii kultury, badania tożsamości, performatyki.
    Komuna// Warszawa jest następczynią Komuny Otwock. Grupa teatralna powstała jako „anarchistyczna wspólnota działań” w 1989 roku. Założyli ją m.in. Grzegorz Laszuk i Paweł Stankiewicz. Przez 20 lat – do zmiany nazwy i profilu działalności – działała w Otwocku, Ponurzycy i Warszawie. Zarówno twórcy jak i krytycy uważają grupę za kontynuatorkę działań Akademii Ruchu. 20-letnia historia grupy została opisana w Przewodniku Krytyki Politycznej.
    CZYTAJ DALEJ
    • 0,028 km
    1 min
  • 5.

    STUDIUM TEATRALNE | ul. Lubelska 30/32

    W tym samym budynku pukamy do Studium Teatralnego, które właśnie obchodzi 20-lecie swojej działalności. Jego początki są związane z warsztatami prowadzonymi w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski przez Piotra Borowskiego. Dyrektorem galerii był wtedy Wojciech Krukowski, twórca Akademii Ruchu, który udostępnił młodym studentom Akademii Teatralnej i Uniwersytetu Warszawskiego salę Laboratorium. Uczestnicy warsztatów założyli w tym samym roku Studium Teatralne. Rok później powstał spektakl - opowieść o nich samych i o miejscu, w którym przyszło im żyć. Przedstawienie Miasto zostało nagrodzone na lubelskich Konfrontacjach Teatralnych za „młody głos w sprawie naszej współczesności”. Studium Teatralne dedykuje rok 2015 pamięci zmarłego w 2014 Wojciecha Krukowskiego w geście wdzięczności za to, że przyczynił się do powstania zespołu. "Jestem Wojtkowi bardzo wdzięczny zarówno za to, co zrobił dla nas jako człowiek, jak i za wzór konsekwencji artystycznej. W 2015 zaprosiliśmy Akademię Ruchu, by zrealizowała premierę spektaklu w Studium. Naszym pragnieniem jest także zaznaczyć obecną działalność osób związanych z Akademią Ruchu" - mówi Piotr Borowski.
    Ważnym aspektem pozostaje praca z młodzieżą i studentami. Nie ukrywają swojej fascynacji Jerzym Grotowskim i Włodzimierzem Staniewskim. Założyciel Studium Teatralnego w latach 70. współpracował z Grotowskim. Potem był aktorem w grupie teatralnej "Gardzienice" prowadzonej przez Włodzimierza Staniewskiego, a w latach 80. i 90. pracował w Ośrodku Jerzego Grotowskiego we włoskiej Pontederze.
    CZYTAJ DALEJ
    • 2,911 km
    52 min
  • 6.

    TEATR WARSAWY | Rynek Nowego Miasta 5

    Ostatnio Teatr WarSawy kojarzy się z problemami lokalowymi. Budynek dawnego kina „Wars” – prowadzonego niegdyś przez Romana Gutka, twórcy festiwalu Nowe Horyzontu - w którym mieści się obecnie teatr, stanie się częścią Staromiejskiego Domu Kultury. Losy teatru są poważnie zagrożone. Scena przez ostatnie lata działała już w Starej Prochowni (ul. Boleść 2) i w hali dawnej Fabryki Wódek Koneser (ul. Ząbkowska 27/31).
    A jest to scena, która istnieje w Warszawie od 1997 roku. Teatr Konsekwentny – bo taka nazwa funkcjonowała wcześniej – założyli Aldona Machnowska-Góra i Adam Sajnuk. „Niepubliczna instytucja kultury” – tak mówią o sobie. Teatr jest prowadzony przez organizację pozarządową. Nie ma stałego zespołu aktorskiego, lecz wielu stałych współpracowników.
    CZYTAJ DALEJ
    • 2,178 km
    39 min
  • 7.

    POŻAR W BURDELU | ul. Chłodna 25

    - Są wulgarni. Nieprzyzwoici. Opowiadają niesmaczne dowcipy. Obrażają publiczność. I na dodatek nie umieją tekstu. Kto? Artyści ze spektaklu Pożar w burdelu – pisał Roman Pawłowski. Pokrótce – Pożar to kabaret opowiadający o aktualnych wydarzeniach Warszawy. Grupa nieraz szokująca niecenzuralnym językiem i wulgarnymi porównaniami. Teatr, który gościł na najważniejszych stołecznych scenach – od Teatru Polskiego, aż po Nowy Teatr Krzysztofa Warlikowskiego czy Studio. Potrafią zapełnić 500 osobową widownię. Z repertuarem grupy związane są różne lokalizacje, Chłodna 25 to miejsce pierwszych pokazów. 
    Od tego sezonu na warszawskiej Pradze.
    Zespół zaczął działać w nieistniejącym Klubie Komediowym Chłodna 25. Mała salka w piwnicy Grzegorza Lewandowskiego mieściła może z 80 osób. Ale energia panująca na scenie rozbrajała kolejne warszawskie bomby. Każdy odcinek łączy się w cykl opowieści o Warszawie i jej mieszkańcach. To, co charakterystyczne dla Burdelu, to inteligentny żart i błyskotliwe riposty.
    CZYTAJ DALEJ

ZOBACZ INNE SPACERY

SCENY ALTERNATYWNE. SUBIEKTYWNY SPACEROWNIK ARKADIUSZA GRUSZCZYŃSKIEGO (część I)

SPACEROWNIK DLA DZIECI, KTÓRE ZABIERAJĄ NA SPACER DOROSŁYCH

SZLAKIEM WOJENNYCH KAWIARNI ARTYSTYCZNYCH