Kościół jest chronologicznie czwartą fundacją kapucyńską w Polsce. Wybudowano go w latach 1726-1733 z fundacji byłego marszałka wielkiego litewskiego, księcia Pawła Karola Sanguszki i jego żony Marianny z Lubomirskich. Budowla w stylu baroku toskańskiegom, o formach typowych dla budownictwa kapucyńskiego, pierwotnie wyposażona została w dziewięć ołtarzy, z których do dziś przetrwało siedem. Na placu przed Kościołem Fredro był świadkiem wykonania wyroku sądu i była to pierwsza wojenna trauma hrabiego Aleksandra.

Centrum życia towarzyskiego ówczesnego Lublina. Tu odbywały się bale i rauty, na których oficerowie księcia Józefa Poniatowskiego byli ozdobą, a i on sam „tańcował tu zawzięcie”, w trakcie balu wydanego na jego cześć przez miasto w 1809 roku. W Lublinie na początku XIX wieku działały także inne „lokale zabawowe”, jak karczma „Pod złotą Papugą”, gdzie na maskaradach bawił się birbant Rudaś, jak nazywano Fredrę, a za jego przykładem Gucio ze Ślubów panieńskich, nie były to jednak miejsca dla przyzwoitych dam.