Pierwszym powojennym teatrem dla dzieci w Szczecinie był Szczeciński Teatr Kukiełkowy „Czarodziej”. Nazwano go „Czarodziejem” na cześć niezwykle życzliwego urzędnika z kuratorium, który dbał o pomoc finansową dla lalkarzy, a w trudnych chwilach dodawał im otuchy. Na początku spektakle prezentowano w szkołach. Pierwsze przedstawienie w siedzibie przy Tarczyńskiej 1 zagrano pożyczonymi lalkami w sali własnoręcznie przystosowanej na potrzeby teatru. Aktorzy byli amatorami i na adaptację budynku, próby i przedstawienia poświęcali czas poza godzinami pracy zawodowej. Teatr rozwiązano w 1949 roku, tuż po jubileuszu 500 zaprezentowanych spektakli.

ZADANIE: Powojenni aktorzy używali prostych lalek teatralnych na patyku, czyli kukiełek. Grali przedstawienia schowani za parawanem. Dziś już właściwie nie korzysta się w teatrze z kukiełek, nieczęsto można też spotkać inne klasyczne lalki takie jak pacynki (lalki nakładane na dłoń jak rękawiczka) czy marionetki (lalki poruszane od góry za pomocą nitek lub drucików zawieszonych na tzw. krzyżaku). Kukiełki łatwo przygotować samodzielnie, więc często używane są w zabawach. Może i Wy spróbujcie zrobić swoje lalki w domu? Wystarczy ołówek, trochę sznurka, kawałek materiału, piłeczka! Tymczasem rozejrzyjcie się wokół. Czy gdzieś dałoby się zaprezentować spektakl kukiełkowy w plenerze? Znajdźcie miejsce, które tworzy naturalny parawan!

“Kukiełkomaniacy”, jak nazywali sami siebie nazywali aktorzy „Czarodzieja”, nie chcieli pogodzić się z decyzją o rozwiązaniu teatru. Swoim uporem i determinacją doprowadzili do utworzenia Teatru „Rusałka”. Dzień 5 grudnia 1953 roku, kiedy odbyła się premiera spektaklu „Zielony mosteczek” w reżyserii Alojzego Błaszkiewicza, ze scenografią Adama Kiliana i Kazimierza Szopy oraz muzyką Jerzego Dobrzańskiego, to oficjalna data powstania zawodowego teatru lalek w Szczecinie. Od maja 1954 do kwietnia 1957 siedziba Teatru „Rusałka” znajdowała się w miejscu, gdzie obecnie mieści się… bank.

ZADANIE: Pierwsza premiera w Teatrze „Rusałka” opowiadała o połączeniu wsi z miastem. Ułóżcie swoją historię, o której głównym bohaterem jest właśnie zielony mostek. Jakie dwa światy łączy? Jeden z nich wymyślcie sami, a drugi niech wymyślą dorośli! Kto je zamieszkuje? Co lubi robić? Jak wygląda codzienne życie mieszkańców? No i najważniejsze: po co wyprawiają się na mostek?

W kwietniu 1957 roku Teatr „Rusałka” przeniósł się do dawnego budynku Teatru Małego. W tym samym roku ogłoszono wśród dzieci konkurs na nową nazwę teatru. Jak się domyślacie, wygrała „Pleciuga”. Na początku aktorzy bardzo się cieszyli, że grają w specjalnie zaadaptowanej na ich potrzeby sali. Potem dostrzegli, że scena jest za płytka, a zaplecze techniczne - niewystarczające... Przede wszystkim zaś okazało się, że 180 osób, które mogą zmieścić się na widowni, to zdecydowanie za mało. Teatr stawał się coraz popularniejszy! Na jednym ze spektakli w sierpniu 1967 roku na teatralnych ławeczkach w wielkim ścisku udało się zmieścić rekordową liczbę 240 widzów! Siedzibę zmieniono dopiero w 1972 roku.

ZADANIE:

Gdyby dziś wymyślano nazwę teatru, to jak by ona brzmiała? Zorganizujcie konkurs! Zaproście do zabawy kolegów. A może zrobicie wraz z rodzicami ankietę wśród przechodniów? Zapytajcie co najmniej 10 osób!

Co wspólnego ma z teatrem centrum handlowe? Otóż w latach 1972-2008 to tutaj mieściła się “Pleciuga”!

ZADANIE: Dla upamiętnienia nieistniejącego teatru lalek, na podłodze Galerii „Kaskada” umieszczono logo „Pleciugi” oraz wymieniono tytuły najważniejszych sztuk z historii teatru.

Znajdźcie to miejsce. Zastanówcie się, jakie spektakle znalazłyby się na liście najważniejszych dla Was przedstawień?

Wreszcie dotarliśmy do placu Teatralnego! To tu od maja 2009 roku znajduje się siedziba Teatru Lalek „Pleciuga”. Ten nowoczesny budynek został wybudowany specjalnie na potrzeby teatru lalek. Na dużej scenie spektakl może oglądać prawie 300 osób! Teatr prowadzi rozwiniętą działalność edukacyjną oraz organizuje Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt, w ramach którego prezentowany jest również specjalny program dla dzieci.

ZADANIE:

Ten budynek jest największym teatralnym miejscem, które dziś odwiedziliśmy. Jakie dokładnie ma wymiary? Ile stóp szerokości? Ile łokci długości? Ile okien się w nim znajduje, a ile par drzwi? Ile strumieni ma fontanna? Co jeszcze da się zmierzyć? Zamieńcie się w badaczy - pamiętajcie, że możecie wymyślać swoje abstrakcyjne miary! Jeśli macie w kieszeni kredę, wyniki Waszych badań zapisujcie na bieżąco na chodniku.

Na zakończenie wyprawy możecie wziąć z kasy biletowej repertuar teatru, przeczytać go uważnie i zdecydować, na jakie przedstawienie się wybierzecie!