Wśród pozostałych miejsc teatralnych uwagę zwraca „Teatr Gry i Ludzi”, który od 2002 r. swoją siedzibę ma w budynku dworca kolejowego Katowice-Dąbrówka Mała. Powołany do życia przez grupę młodych ludzi teatru, od początku realizuje spektakle plenerowe, uliczne formy teatralne, akcje, widowiska happeningowe i spektakle dla  dzieci.

W Katowicach najlepiej świadczą o tym zwłaszcza pomieszczenia Muzeum Śląskiego, wykorzystujące tereny i zabudowania dawnej kopalni „Katowice”, usytuowanej tuż obok nowej, wzbudzającej podziw i zachwyt swoim architektonicznym kształtem siedziby Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego, zlokalizowanych tuż za słynnym „Spodkiem". Wszystkie one tworzą współcześnie katowicką Strefę Kultury, do której z podziemnego stanowiska nr 4 na Dworcu PKP odjeżdża autobus nr 940. Wysiadamy na przystanku Katowice Muzeum Śląskie.

Na wstępie na rynku uwagę zwraca okazały gmach Teatru Śląskiego. Jego budowę  jako Teatru Miejskiego (Stadttheater) zamierzano rozpocząć już 1 kwietnia 1900 r. przy ul. ówczesnej August Schneiderstrasse (dzisiaj Mickiewicza) w sąsiedztwie Łaźni Miejskiej, bądź też na południowym brzegu Rawy w miejscu byłego stawu górniczego. Ostatecznie wybór padł na rynek w miejsce starego ratusza, w samym centrum miasta. Zaprojektowany według planów Karla Moritza gmach ostatecznie uroczyście otwarty został 2 października 1907 r. dramatem Fryderyka Schillera Wilhelm Tell, w reżyserii jego pierwszego dyrektora Emmanuela Raula. Od początku był to też zespół realizujący widowiska dramatyczne i muzyczne, w tym m.in. opery i operetki.

CZYTAJ DALEJ

ZOBACZ MIEJSCE W STREET VIEW ZOBACZ PROFIL MIEJSCA

Do grona najstarszych należy także „Teatr Bez Sceny” założony przez aktora Teatru Śląskiego Andrzeja Dopierałę w 1997 r. Zgodnie ze swoją nazwą tułał się on po różnych miejscach do jesieni 2015 r., kiedy to na parterze budynku przy ul. 3 Maja 11 znalazł swoją obecną siedzibę. Kameralna widownia liczy około 50 miejsc, a w holu odbywają się wystawy współczesnego malarstwa. Ciekawostką jest to, że w miejscu tym jeszcze przed I wojną światową swoją siedzibę miał niemiecki kabaret. Natomiast w przyszłości piętro wyżej planowana jest scena i widownia Teatru „A Part” Marcina Hericha.

Na koniec peregrynacji po teatralnych Katowicach, zmierzamy w stronę Placu Sejmu Śląskiego. Idąc ul. św. Jana, po lewej stronie mijamy usytuowany pod numerem dziesiątym, założony w 1945 r. przez Juliusza Glatty’ego Śląski Teatr Lalki i Aktora „Ateneum”.

Katowice posiadają także sporą liczbę teatrów nieinstytucjonalnych. Jednym z najciekawszych jest Teatr „Korez” Mirosława Neinerta, działający w usytuowanym przy pl. Sejmu Śląskiego 2 budynku Centrum Kultury Katowice im. Krystyny Bochenek. Powstał w 1990 r. w Chorzowie i po latach bezdomności znalazł swoje miejsce w Katowicach. Od 1998 r. jest on we wszystkie weekendy lipca i sierpnia wspólnie z Centrum Kultury organizatorem Letniego Ogrodu Teatralnego. Wtedy to na okresowo powstającej scenie w podcieniach budynku prezentowane są spektakle teatralne i kabaretowe adresowane zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

Będąc w tym miejscu warto spojrzeć na znajdujący się we wschodniej części placu gmach budynku Sejmu Śląskiego i urzędu wojewódzkiego, otwarty uroczyście 5 maja 1929 r. w obecności prezydenta RP Ignacego Mościckiego i ówczesnego wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego.

Z kolei tzw. „Teatr Żelazny” założony przez aktora Piotra Wiśniewskiego w 2010 r., po kilku przeprowadzkach w 2014 r. swoje lokum odnalazł w budynku stacji kolejowej Katowice-Piotrowice. Obie siedziby są też najlepszym przykładem wykorzystania miejscowej infrastruktury postindustrialnej na potrzeby działalności kulturalnej.