Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
SPACEROWNIK DLA DZIECI, KTÓRE ZABIERAJĄ NA SPACER DOROSŁYCH
10,282 km
W Warszawie znajduje się bardzo dużo teatrów. Podczas naszej wędrówki odwiedzimy jedynie kilka z nich. Pójdziemy do miejsc istotnych dla teatralnej historii stolicy i poznamy osoby, dzięki którym teatr w Polsce mógł się rozwijać.
Zapraszamy Was na teatralny spacer, podczas którego spojrzycie z zupełnie innej perspektywy na miejsca doskonale znane. Nasz specerownik zawiera także zastaw zabaw – zaproście do nich rodziców i opiekunów! Na wyprawę zabierzcie plecak, a w nim notes, długopis oraz kredę – przydadzą się do wykonywania naszych zadań!
Pamiętajcie, by z każdego teatru wziąć repertuar!
Bawcie się teatralnie! Udanej podróży!
AUTORKI: Justyna Sobczyk i Justyna Czarnota
1.
TEATR WIELKI OPERA NARODOWA | pl. Teatralny 1
Na pewno znasz Teatr Lalka, Teatr Lalek Guliwer czy Teatr Baj, bo właśnie one specjalizują się w repertuarze dla dzieci. Zanim tam dotrzemy, odwiedzimy kilka innych teatralnych miejsc.
Naszą podróż zaczniemy na Placu Teatralnym. To tu znajduje się największy w Warszawie gmach teatralny, gdzie mieszczą się dwie ważne instytucje: Teatr Narodowy oraz Teatr Wielki Opera Narodowa.
Zadanie 1
Spróbujcie obejść ten gmach. Sprawdźcie, ile czasu potrzeba, żeby okrążyć cały budynek. Po drodze znajdźcie teatralną kawiarnię Antrakt! To bardzo teatralna nazwa. Zapytajcie dorosłych (rodziców, przechodniów lub obsługę kawiarni), co oznacza to słowo!
Zadanie 2
Znajdźcie wejście do Teatru Narodowego. Mała podpowiedź: naprzeciwko niego jest pomnik mężczyzny w cylindrze. Przeczytajcie, kto to?
0,101 km1 min
2.
POMNIK WOJCIECHA BOGUSŁAWSKIEGO | pl. Teatralny
Wojciech Bogusławski – oświeceniowy aktor, reżyser, dyrektor Teatru Narodowego, nazywany ojcem teatru polskiego. Napisał pierwszy podręcznik dla aktorów – książkę Mimika czyli nauka sztuki scenicznej.
Zadanie 3
Rozgrzewka twarzy pod pomnikiem Mistrza.
Mimika to ruchy mięśni twarzy, które wyrażają uczucia, myśli, nastroje. Spójrzcie na siebie. W jakim nastroju jest każde z Was? Jesteście uśmiechnięci? A może smutni? By lepiej oddać emocji, zróbcie krótką serię ćwiczeń! Tak! Od razu! Na świeżym powietrzu!
1) Rozgrzejcie swoje dłonie, mocno pocierając ich wewnętrzną stroną. Gdy będą już bardzo ciepłe, przyłóżcie je sobie do buzi i energicznie rozmasujcie całą twarz. Pamiętajcie, by nie pominąć żadnego jej fragmentu – broda, czoło, nos i powieki bardzo lubią masaże!
2) Stańcie naprzeciwko siebie – dorosły i dziecko. Wyobraźcie sobie, że macie w buzi dużą gumę do żucia. Zacznij ją żuć bardzo powoli, szeroko rozciągając usta. Uważnie się obserwujcie! Możecie przy okazji zrobić konkurs na głupią minę!
3) Na klaśnięcie otwórzcie oczy i usta najszerzej jak potraficie, na drugie klaśnięcie - szybko je zamknijcie. Wykonajcie zadanie 3 razy.
4) Na koniec: niech każdy pomyśli o jednej emocji – może to być złość, smutek, strach, radość, zaskoczenie. W myślach każdy dokonuje wyboru, jaką emocję pokazać. Na trzy cztery zamieracie z wybraną przez siebie miną. Zobaczcie, czy uda Wam się odczytać swoje intencje!
Zadanie 4
Przy Placu Teatralnym znajduje się również pomnik innego wybitnego Polaka. Poszukajcie go! Kiedy go zobaczycie, oznacza to, że jesteście już bardzo blisko Teatru Wielkiego Opery Narodowej.
0,106 km1 min
3.
POMNIK STANISŁAWA MONIUSZKI | pl. Teatralny
Stanisław Moniuszko – kompozytor, dyrygent, autor najsłynniejszych polskich oper: Halki i Strasznego dworu. Stworzył wiele pieśni, które były pisane w dużej mierze na potrzeby muzykowania domowego i zebrane w kolejnych tomach Śpiewników domowych.
Krótki śpiewnik domowy
Wyjmijcie z plecaka notes – on właśnie za chwilę przemieni się z Wasz śpiewnik. Pomyślcie, jaką piosenkę każdy z Was chciałby tam wpisać. Spróbujcie również ułożyć naprędce wspólny utwór. Jaki mógłby mieć tytuł? Jeśli nic Wam nie przychodzi do głowy, możecie skorzystać z tytułów pieśni zawartych w Śpiewniku domowym – Dziad i baba, Prząśniczka. Napiszcie razem tekst – zdecydujcie, czy wersy będą się rymować, czy też nie. Potem każdy z Was podaje kolejno po jednym wersie. Słuchajcie się nawzajem uważnie, by piosenka była spójna. Na koniec spróbujcie ją zaśpiewać – choćby po cichu! A po przyjściu do domu konieczne porównajcie swoje piosenki z wersją Moniuszki!
1,424 km25 min
4.
TEATR DRAMATYCZNY M.ST. WARSZAWY | pl. Defilad 1
Drugie ważne miejsce, które chciałybyśmy Wam pokazać, to kulturalne centrum Warszawy – widoczny z każdego punktu w Warszawie Pałac Kultury i Nauki. Stoi przy Placu Defilad, który kiedyś służył na potrzeby zgromadzeń publicznych. Wjeżdżając na taras widokowy, możecie podziwiać panoramę stolicy. A zaraz potem obejdźcie dookoła budynek, szukając odpowiedzi na pytanie: ile teatrów się w nim kryje?
Zadanie 1
Rodzinna defilada.
Znajdź dwa teatry, których wejścia znajdują się naprzeciwko siebie. Tak, po jednej stronie jest Teatr Dramatyczny, a po drugiej – Teatr Studio. Jak myślicie, ile kroków dzieli je od siebie? Oszacujcie to, a potem wyjmijcie kredę i zapiszcie swoje typy cyframi na chodniku. Sprawdźcie, ile kroków potrzeba na przejście. Stańcie ramię w ramię. Niech każdy z Was robi jak najdłuższe kroki i liczy je w pamięci! Po drugiej stronie znów zapiszcie te liczby! Ktoś trafił? Teraz możecie powtórzyć zabawę, ale zmienić rodzaj krok. Na jaki? Wymyślcie sami!
0,188 km3 min
5.
TEATR LALKA | pl. Defilad 1
Skoro obeszliście Pałac Kultury i Nauki, na pewno znaleźliście też wejście do Teatru Lalka. Teatr ten powstał w 1945 roku Samarkandzie – mieście w Uzbekistanie. Właśnie tam, ponad 4300 kilometrów na wschód od Warszawy, założyła go Janina Kilian-Stanisławska. Wówczas nazywał się Niebieskie Migdały.
Zadanie 2
Dawno temu w SA-MAR-KAN-DZIE.
Usiądźcie wygodnie na schodach. Przenieście się w wyobraźni daleko, daleko do Samarkandy. Spróbujcie wyobrazić sobie, jak to się stało, że teatr Niebieskie Migdały się narodził, jaki grywał repertuar, no a przede wszystkim – jakim sposobem znalazł się w Warszawie. Stwórzcie własną wersję wydarzeń! Opowiadajcie wspólnie – każdy kolejno może wypowiedzieć tylko jedno zdanie! Oto początek pierwszego z nich:
Dawno, dawno temu w mieście o tajemniczej nazwie Samarkanda…
Warto wiedzieć, że w Polsce często teatry dziecięce utożsamia się z lalkowymi. Nie do końca tak jest. Lalki wykorzystywane są także w przedstawieniach dla młodzieży i dorosłych, natomiast w teatrach, które „lalki” mają w nazwie na scenie zamiast lub obok lalek pojawiają się aktorzy.
2,883 km52 min
6.
TEATR BAJ | ul. Jagiellońska 28
Teraz czas, by wybrać się na Pragę. Ale nie, tym razem nie idziemy do ZOO, ale do Teatru Baj. To najstarszy teatr dla dzieci w Polsce, ma już ponad 85 lat! Na Pragę przywędrował z niedalekiego Żoliborza, a w tej chwili mieści się w kamienicy, który jest jeszcze starsza niż sam Baj!
Zadanie 1
Jak wygląda najstarszy w Polsce teatr dla dzieci?
Byliście już kiedyś w Teatrze Baj? Jeśli tak, możecie podczas podróży tramwajem wyciągnąć notes. Spróbujcie wypisać jak najwięcej szczegółów dotyczących położenia i wyglądu tego teatru! Jeśli nie – możecie wyobrazić sobie, jak może wyglądać najstarszy w Polsce teatr. Potem sprawdzicie, jak ta przestrzeń wygląda w rzeczywistości. Przyjrzyjcie się dokładnie, co znajduje się na ścianach kamienicy przed wejściem na dziedziniec! Znajdźcie tabliczkę, z której dowiecie się, jak stary jest to budynek i co mieściło się tu na początku jego istnienia. Bez trudu natraficie też na kafelek „Żyj kolorowo”, który został zainstalowany przez artystę Wojciecha Manna. Co dla Was znaczy to hasło? Jeśli się z nim zgadzacie, napiszcie kolorową kredą na chodniku swoje imię!
Musicie wiedzieć, że 85 lat temu teatru zasłynął dwiema rzeczami: grano wyłącznie repertuar dla dzieci a aktorzy chowali się za parawanem – używali bowiem prostych lalek teatralnych na patyku, czyli kukiełek.
Zadanie 2
Produkcja kukieł.
Dziś już właściwie nie korzysta się w teatrze z kukiełek, nieczęsto można też spotkać inne klasyczne lalki takie jak pacynki (lalki nakładane na dłoń jak rękawiczka) czy marionetki (lalki poruszane od góry za pomocą nitek lub drucików zawieszonych na tzw. krzyżaku). Kukiełki łatwo samodzielnie przygotować, więc często używane są w zabawach. Może i Wy spróbujcie zrobić swoje lalki w domu? Wystarczy ołówek, trochę sznurka, kawałek materiału, piłeczka! Potem zróbcie razem przedstawienie!
5,58 km1h 41min
7.
TEATR LALEK GULIWER | ul. Różana 16
Z Teatru Baj powrócimy na drugą stronę Wisły – odwiedzimy Teatr Lalek Guliwer. Podobnie jak Teatr Lalka powstał w 1945 roku w Warszawie (kto z Was jeszcze pamięta, gdzie został założony Teatr Lalka?). Do życia powołała go Irena Sowicka (kto z Was pamięta, kto założył Teatr Lalka i jaka była jego pierwsza nazwa?), która wraz z innymi miłośnikami lalek najpierw przygotowała spektakl „Szewczyk Dratewka”. Dopiero dwa lata później zrealizowano „Guliwera w krainie liliputów”. Chyba domyślacie się już, skąd ten teatr wziął swoją nazwę… Również dziś Guliwer pojawia się na scenie. Codziennie przed każdym spektaklem organizowane są krótkie zajęcia teatralne – właśnie Lemuel Guliwer wprowadza młodych widzów w świat teatru.
Zadanie 1
Guliwer w krainie olbrzymów/Guliwer w krainie liliputów
Guliwer wśród liliputów dowiaduje się, jak to jest być olbrzymem w miniaturowym świecie. Przez chwilę zastanówcie się:
1) Dzieci
Wyobraź sobie, że jesteś najmniejszym (a może jedynym?) dzieckiem na świecie. Jak wygląda Twoje codzienne życie? Co robisz? Czy podoba Ci się ten świat? Co byś w tym świecie zmienił/zmieniła?
2) Dorośli
Wyobraź sobie, że jesteś największym (a może jedynym?) dorosłym na świecie. Jak wygląda Twoje codzienne życie? Co robisz? Czy podoba Ci się ten świat? Co byś w tym świecie zmienił/zmieniła?
PRACA DOMOWA
Pamiętaliście, by z każdego miejsca wziąć repertuar? Rozłóżcie je wszystkie na podłodze przed sobą.
Zadanie 1
Czy różnią się poszczególne repertuary między sobą? Który z nich podoba się każdemu z Was najbardziej? Dlaczego?
Zadanie 2
Przejrzyjcie uważnie każdy z repertuarów. Niech dzieci znajdą spektakle, na które powinni się wybrać dorośli, a dorośli niech poszukają ich zdaniem interesującego przedstawienia dla dzieci. Uzasadnijcie sobie nawzajem, dlaczego akurat ta propozycja wydaje się Wam dla towarzysza najbardziej odpowiednia?
ZOBACZ INNE SPACERY
SCENY ALTERNATYWNE. SUBIEKTYWNY SPACEROWNIK ARKADIUSZA GRUSZCZYŃSKIEGO (część I)
SCENY ALTERNATYWNE. SUBIEKTYWNY SPACEROWNIK ARKADIUSZA GRUSZCZYŃSKIEGO (część II)
