Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
TEATR ROZRYWKI
ul. Konopnickiej 1
Teatr mieści się w zbudowanym w latach 1898–1900 r. secesyjnym gmachu dawnego Hotelu „Graf Reden”. Do życia powołany został w wyniku ustaleń, jakie w grudniu 1976 r. zawarte zostały pomiędzy Prezesem d/s Radia i Telewizji Maciejem Szczepańskim, a ówczesnym wojewodą katowickim oraz dyrekcją Huty "Kościuszko", która przekazała pełniący wtedy funkcję Zakładowego Domu Kultury budynek przy zbiegu ul. Dzierżyńskiego i Konopnickiej, na rzecz mającego powstać przy katowickim oddziale TVP "Music Hallu".
Chorzów: Teatr Rozrywki
Początkowo jego scena sporadycznie służyła do rejestracji przygotowywanych na potrzeby TV programów rozrywkowych.
Pierwsza oficjalna premiera z udziałem widowni, jeszcze w warunkach teatru w przebudowie, odbyła się z chwilą objęcia dyrekcji i kierownictwa artystycznego przez Dariusza Miłkowskiego 20 października 1984 r. Status instytucji artystycznej uzyskała 1 kwietnia 1985 r. Od początku swojej działalności scena chorzowska jest miejscem realizacji widowisk muzycznych, wspieranych tańcem, śpiewem i ekspresją sztuki aktorskiej. Jest również miejscem intensywnej działalności impresaryjnej, z udziałem najwybitniejszych artystów scen polskich.
Zbudowany w stylu neogotyckim Hotel "Graf Reden", z czasem powiększony został o dobudowaną obszerną salą redutową, którą po licznych adaptacjach zamieniono jeszcze przed wojną na salę widowiskową. Po II wojnie światowej hotel poddany został adaptacji dla potrzeb Domu Kultury Huty "Kościuszko". Po przejęciu budynków przez Teatr Rozrywki, rozpoczęto dobudowywać zaplecze teatralne.
Oblicze ideowe Teatru, jego etos u progu powstawania kształtowały cztery czynniki. Po pierwsze teatr powstawał "od zera". Po drugie nie posiadał własnego budynku. Po trzecie z założenia od początku miał to być potężny i w pełni nowoczesny, profesjonalny organizm artystyczny, drugi obok Teatru Muzycznego w Gdyni teatr o profilu muzycznym w Polsce. I wreszcie po czwarte, powstawał w centrum wielomilionowej aglomeracji przemysłowej, w mieście o bogatych tradycjach plebejskiej kultury robotniczej, śpiewaczej i teatralnej. To tu w latach pruskiej administracji w 1870 r. Karol Miarka otworzył pierwszy na terenie Górnego Śląska polskojęzyczny teatr amatorski. Liczne późniejsze zespoły korzystały z jego dorobku i kontynuowały zapoczątkowaną tradycję teatralną. Tu także w latach międzywojennych zbudowany został gmach Domu Ludowego przy ul. Sienkiewicza 4, z największą w owym czasie salą widowiskową na 1 150 miejsc.
Teatr Rozrywki tworzą cztery zespoły: aktorski, wokalny, balet oraz orkiestra, Od samego początku w jego pracy widoczne są dwa kierunki zainteresowań repertuarowych. Pierwszy dominujący i określający w sposób zdecydowany całokształt pracy teatru, to nurt odwołujący się do klasyki teatru muzycznego i musicalowego, zaspakajającego ogólnoludzkie aspiracje i marzenia o lepszym świecie bohaterów z nizin społecznych, zagubionych i samotnych. Natomiast nurt drugi odwołuje się do sztuk wyrastających z tradycji teatru dramatycznego, teatru wzajemnie wykluczających się racji, teatru niejednokrotnie poszukującego nowych, indywidualnych sposobów wypowiedzi scenicznej, a także widowiska dla dzieci.
Teatr Rozrywki w Chorzowie posiada wyraźnie określone oblicze ideowe i należy do ścisłej czołówki teatrów muzycznych w Polsce. W jego repertuarze znalazły się najtrudniejsze dzieła światowej sztuki musicalowej, m. in. Cabaret J. Kandera, Skrzypek na dachu J. Bocka, The Rocky horror show R. O'Briena czy Jesus Christ Superstar A. L. Webera oraz prapremiera Evity A. L. Webbera – wszystkie w reż. Marcela Kochańczyka, a obok tego Ocean niespokojny A. Rybnikowa w reż. Miłkowskiego, następnie Człowiek z La Manchy M. Leigha oraz Pocałunek kobiety - pająka J. Kandera w reż. Tomasza Obary. W ostatnich latach listę tą uzupełniły m. in. The Canterville Ghost J. Williamsa, Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza, West Side Story L. Bernsteina, Przebudzenie wiosny R. Satera i D. Sheika, Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a, Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego, Gottland M. Szczygła, Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego, Dumrul Szalony G. Dilmena i B. Tongura oraz Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a.
Poza prezentacją kanonu światowego musicalu, teatr w repertuarze posiada prapremiery widowisk muzycznych, powstałych specjalnie dla tej sceny. Przykładem tego były m. in. Terapia Jonasza J. Bończyka oraz dwa wspomniane spektakle P. Demirskiego w reż. M. Strzępki. Osobny nurt wyznaczają widowiska dramatyczne i komediowe. Budynek po przeprowadzonej w latach 2007–2009 przebudowie i modernizacji według projektu Jerzego Stożka, imponuje pięknem swojej kilkakrotnie nagradzanej architektury.
CZYTAJ DALEJ
CIEKAWOSTKI
► Teatr jest instytucją kultury samorządu województwa śląskiego i posiada status teatru marszałkowskiego.
► Dysponuje Dużą Sceną na 582 miejsca i Małą Sceną na 100 miejsc.
► Od 1998 roku organizuje Wakacyjne Przeglądy Przedstawień.
► Od 2010 r. prowadzi Obserwatorium Artystyczne Entrée – projekt umożliwiający młodym, niezależnym twórcom teatralnym debiut sceniczny.
► Swoje widowiska prezentował m.in. w USA, Austrii, Niemczech, Czechach, Chorwacji i na Łotwie.
► Ze względu na duży rozmiar sceny był także przez lata współgospodarzem festiwalu „Interpretacje”.
CZYTAJ DALEJ
WAŻNE DATY
► Grudzień 1976 r. - zawarte zostało porozumienia pomiędzy Prezesem d/s Radia i Telewizji Maciejem Szczepańskim a ówczesnym wojewodą katowickim Stanisławem Kiermaszkiem oraz dyrekcją Huty "Kościuszko", dotyczące przekazania budynku Zakładowego Domu Kultury na rzecz mającego powstać "Music Hallu".
► Listopad 1978 r. – do życia powołano Studium Wokalno-Taneczne z myślą o kształceniu własnej kadry młodych tancerzy i wokalistów. Uczęszczał do niego m. in. Janusz Józefowicz.
► Wrzesień 1980 r. – studio opuściła pierwsza grupa 26 absolwentów.
► 2 lutego 1984 r. – kierownictwo Ośrodka Telewizyjnego w Katowicach, zaproponowało Dariuszowi Miłkowskiemu wakujące po rezygnacji Lecha Terpiłowskiego stanowisko kierownika artystycznego zespołu chorzowskiego.
► 20 października 1984 r. - pierwsza z udziałem widowni premiera sztuki Tadeusza Ryłko Trala-Trala-Tralalińscy w reż. autora.
► 1 stycznia 1985 r. – zapadła decyzja o przejęciu zespołu przez Wydział Kultury i Sztuki UW pod oficjalną nazwą "Państwowy Teatr Rozrywki w Chorzowie".
► 1 kwietnia 1985 r. – teatr otrzymał status instytucji artystycznej
► 29 września 1985 r. – odbył się koncert inaugurujący działalność teatru zatytułowany Śpiewają aktorzy.
► 24 kwietnia 2010 r. – Dariusz Miłkowski podczas uroczystej Sesji Rady Miejskiej w Chorzowie otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Chorzowa oraz symboliczny klucz do bram miasta.
CZYTAJ DALEJ
CIEKAWE POSTACI
Milva
włoska piosenkarka.
Bułat Okudżawa
Hanna Schygulla
niemiecka aktorka (urodzona w Chorzowie).
Michaił Barysznikow
tancerz.
Ewa Demarczyk
Krystyna Janda
Michał Bajor
Laco Adamik
Katarzyna Aleksander-Kmieć
Jacek Bończyk
Andrzej Bubień
Łukasz Czuj
Paweł Demirski
Paweł Dobrzycki
Joseph Herter
Zofia de Ines
Tomasz Jacyków
Jerzy Jarosik
Marcel Kochańczyk
Henryk Konwiński
Zbigniew Krzywański
Barbara Ptak
Dorota Roqueplo
Jarosław Staniek
Monika Strzępka
Józef Szajna
Elżbieta Terlikowska
Ingmar Villqist
Kazimierz Wiśniak
Michał Znaniecki
Jacenta Jędrusik
Maria Kotowska
Izabela Malik
Dariusz Niebudek
Elżbieta Okupska
Maria Meyer
Stanisław Ptak
Krzysztof Respondek
Edward Skarga
Alona Szostak
Adam Szymura
Robert Talarczyk
CZYTAJ DALEJ
BIBLIOGRAFIA ORAZ LINKI
► K. Karwat: Marcel Kochańczyk. 17 lat z Teatrem Rozrywki. Chorzów 2010.
► K. Karwat: Stad do Broadwayu. Historia Teatru Rozrywki. Chorzów 2011.
► J. Król: Gwiazdy noszą tenisówki: 35 portretów z Teatrem Rozrywki w tle. Chozrów 2001.
► A. Linert: Teatr Rozrywki w Chorzowie – zarys działalności 1984-2000. [W]: Kapała, Z. (red.) "Zeszyty Chorzowskie", t. IV. Chorzów: Wydaw. Muzeum w Chorzowie 2000, ss. 202–232.
► A. Linert: Stanisław Ptak – śpiewak i aktor (1927–2000). [W]: „Zeszyty Chorzowskie”, t. VII, pod red. Z. Kapały. Chorzów: Wydaw. Muzeum w Chorzowie 2003, ss. 518–527.
► A. Linert: 35. Marcel Kochańczyk – reżyser i scenograf (1947–2000). [W]: „Zeszyty Chorzowskie”, t. VII, pod red. Z. Kapały. Chorzów: Wydaw. Muzeum w Chorzowie 2003, ss. 511–517.
► A. Linert: Chorzowski Teatr Komedii Muzycznej (1956–1961). [W]: „Zeszyty Chorzowskie”, t. 9, pod red. Z. Kapały. Chorzów: Muzeum w Chorzowie 2008, ss. 105–128.
► A. Linert: Miejski Dom Kultury w Chorzowie w latach 1934–1939. Zarys działalności. „Zeszyty Chorzowskie”, t. VII, pod red. Z. Kapały. Chorzów: Wydaw. Muzeum w Chorzowie 2003, ss. 66–137 [współaut.: Krzyżanowska-Rubin, K. i Głazek, D.].
► A. Linert: Powojenny Teatr Miasta Chorzowa. [W:] „Zeszyty Chorzowskie”, t. 9, pod red. Z. Kapały. Chorzów: Muzeum w Chorzowie 2008, ss. 169–177.
► B. Ptak: Stanisław Ptak. Jego… listy. Jego… miłość. Ich… twórczość. Katowice: współwyd. Miasto Katowice 2007.
► P. Rother: Chronik der Stadt KÖnigshütte Oberschlesien. Dülmen 1994.
► K. Weber: Geschichte des Theaterwesens in Schlesien. Daten und Fakten – von den Anfängen bis zum Jahre 1944. Dortmund 1980.