Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
GLIWICKI TEATR MUZYCZNY
ul. Nowy Świat 55/57
Teatr działalność zainaugurował w październiku 1952 r. pod nazwą „Operetka Śląska ze sceną w Gliwicach”. Jego usamodzielnienie nastąpiło w 1955 r. W 1996 r. został połączony z Gliwickim Miejskim Ośrodkiem Kultury i od tego momentu działał pod nazwą „Teatr Muzyczny”, a od 1 lipca 2001 r. jako „Gliwicki Teatr Muzyczny”. Mieści się w pochodzącym z przełomu XIX i XX w. byłym Domu Strzelców gliwickiego Bractwa Kurkowego przy ul. Nowy Świat 55/57.
Równocześnie od 1996 r. dodatkowo dysponuje przystosowanymi do występów Ruinami Teatru Miejskiego przy ul. Przyjaźni 18 - przedwojennego „Teatru Viktoria” oraz salami widowiskowymi „Kina Amok - Scena Bajka” przy ul. Dolnych Wałów 3. Swoje przedstawienia i koncerty prezentuje także w siedzibie na patio. W jego repertuarze od początku działalności znajdujemy przede wszystkim klasyczne operetki oraz spektakle baletowe, a także musicale, sztuki dramatyczne i widowiska taneczne. Od kilku lat ważnym elementem jego repertuaru są spektakle adresowane dla najmłodszych widzów.
Operetka Śląska działalność zainaugurowała premierą Krainy uśmiechu Franciszka Lehára 11 października 1952 r., w starym i nieefektownym budynku, w którym już w 1827 r. występowały gościnnie teatry objazdowe. Jego zły stan techniczny sprawił, że przez następne dziesięciolecia gmach poddawany był rozbudowie i systematycznym remontom. Trzon organizacyjny nowego zespołu wyłoniony został z Opery Śląskiej w składzie: Bolesław Fotygo-Folański – reżyser, Zbigniew Lipczyński – dyrygent i Tadeusz Gryglewski – scenograf.
Teatr od początku uprawiał wszystkie klasyczne gatunki komedii muzycznej, w tym także utwory kompozytorów śląskich i wypełniał realnie istniejące na tym terenie zapotrzebowanie na muzykę lżejszego gatunku. W repertuarze jego były m. in. Wesoła wdówka F. Lehára, Orfeusz w piekle J. Offenbacha, Księżniczka czardasza I. Kalmana, Zemsta nietoperza i Baron cygański J. Straussa, Człowiek z La Manczy M. Leigha, Hello, Dolly! J. Hermana, West Side Story L. Bernsteina, Cyrulk sewilski G. Rossiniego, Tarzan P. Collinsa, Ptasznik z Tyrolu K. Zellera czy Footloose-wrzuć luz! T. Snow – wielki przebój Broadwayu, który w Gliwicach miał swoją europejską prapremierę, a także 42 ulica H. Warrena i Ragtime S. Flaherty'ego.
Współcześnie w jego repertuarze znajdują się również inne gatunki, takie jak opera, baśń muzyczna, balet klasyczny i współczesny, widowiska farsowe, koncerty symfoniczne i oratoria. Przygotowane z udziałem utalentowanych solistów, są zazwyczaj realizowane na dobrym poziomie artystycznym. W efekcie teatr zdobył ugruntowaną pozycję, wśród mieszkańców miasta i regionu. Poza szeroką działalnością objazdową, w latach 1956–1961 dysponował drugą stałą sceną w gmachu Teatru Miasta Chorzowa przy ul. Sienkiewicza 4, gdzie w ramach tzw. Teatru Komedii Muzycznej przygotowanych zostało dodatkowo kilkanaście premier.
Współcześnie dwa główne nurty pracy teatru wyznacza działalność repertuarowa – musicalowo-operetkowa i impresaryjna, dzięki czemu mieszkańcy Gliwic mają do dyspozycji atrakcyjną ofertę kulturalną, na którą składają się rodzime premiery oraz liczne festiwale, koncerty, a także teatralne i indywidualne występy gościnne. W efekcie Gliwice stały się ważnym ośrodkiem życia kulturalnego regionu. Sztuka teatru kształtując współczesne jego oblicze, z uwagą odwołuje się do wielowiekowej tradycji teatralnej. Służy temu m. in. proces przypominania dokonań artystycznych minionych pokoleń, w tym historii zbudowanego w ramach kompleksu kulturalno-rozrywkowego w 1890 r. „Teatru Viktoria”. Gmach do 1945 r. należał do największych obiektów teatralnych Górnego Śląska. Spalony przez wojska rosyjskie, przez całe dziesięciolecia pozostawał niebezpieczną ruiną i złowrogą pamiątką po latach wojny.
W 1996 r. w wyniku zabiegów Fundacji Odbudowy Teatru Miejskiego udało się udostępnić widzom jego wnętrze. Wtedy też okazało się, że w swej przejmującej surowości, nieoczekiwanie jest niepowtarzalną atrakcją architektoniczną miasta, którą ze względu na panujące zimową porą niskie temperatury powietrza okresowo wykorzystuje się jako drugą scenę Gliwickiego Teatru Muzycznego.I wreszcie trzecia i czwarta scena teatru mieszczą się w jednej z najmłodszych gliwickich placówek kulturalnych „Kino Amok – Scena Bajka”. W budynku tym już w 1928 r. istniało nowoczesne kino Union-Theater-Lichtspiele Gleiwitz. W jego wnętrzu, obok obszernego hollu, znajdowała się sala kinowa na około tysiąc miejsc, dysponująca ośmioma lożami górnymi i jedenastu dolnymi. Po wojnie, do końca XX w. działało w nim kino „Bajka”. Niestety z chwilą pojawienia się multipleksów, podupadło w ruinę i zostało odsprzedane miastu. Po rewaloryzacji i modernizacji wnętrz, rozszerzono profil jego działalności. Obecnie poza seansami studyjnego „Kina Amok” w budynku prezentowane są spektakle Gliwickiego Teatru Muzycznego.
CZYTAJ DALEJ
CIEKAWOSTKI
► Gliwicki Teatr Muzyczny obok Sceny Głównej przy ul. Nowy Świat 55/57 na 462 miejsca.
► Dysponuje okresowo sceną w „Ruinach Teatru Miejskiego” przy ul. Przyjaźni 18 na 300 miejsc oraz dwoma scenami „Kina Amok – Scena Bajka” przy ul. Dolnych Wałów 3: dużą na 342 widzów i mniejszą na 40. Obie są klimatyzowane i przystosowane dla osób niepełnosprawnych.
► Od 1989 roku organizowane są Gliwickie Spotkania Teatralne, których gospodarzem od 2001 r. jest Gliwicki Teatr Muzyczny. Co roku z tej okazji do miasta przyjeżdżają teatry z kraju i zagranicy, zarówno dramatyczne, jak i offowe, dzięki czemu Festiwal stanowi dla Śląska ważne wydarzenie kulturalne.
► Teatr jest wydawcą bezpłatnego miesięcznika Gliwicki Magazyn Kulturalny, wydawany w latach 1995–2001 przez Miejski Ośrodek Kultury.
► Status organizacyjny: teatr miejski.
CZYTAJ DALEJ
WAŻNE DATY
► 13 kwietnia 1952 r. – uchwałą sejmu do życia powołana została Operetka Śląska jako druga scena Opery Śląskiej.
► 11 października 1952 r. – odbyła się inauguracyjna premiera operetki Franciszka Lehára Kraina uśmiechu w reż. B. Fotygo-Folańskiego. Tym samym otwarta została pierwsza w powojennej Polsce operetka „państwowa”.
► 1 kwietnia 1996 r. – zmieniono nazwę Operetki Śląskiej i utworzono Teatr Muzyczny w Gliwicach.
► 9 maja 1996 r. – z inicjatywy dyrektor Ewy Strzelczyk przywrócona została przestrzeń dawnego „Teatru Viktoria”, która od tego czasu funkcjonuje pod nazwa „Ruiny Teatru Miejskiego”.
► 30 czerwca 2001 r. – likwidacji uległa nazwa Teatr Muzyczny w Gliwicach.
► 1 lipca 2001 r. – przyjęto nazwę Gliwicki Teatr Muzyczny.
► 11 października 2002 r. – w 50. rocznicę inauguracji działalności Operetki Śląskiej odbyła się jubileuszowa gala.
► W 2005 r. – teatr przejął opiekę nad „Ruinami Teatru Miejskiego”, a rok później nad budynkiem kina Bajka. Jest również organizatorem Krakowskiego Salonu Poezji w Gliwicach.
► W 2012 r. – z pominięciem procedury konkursowej przedłużono kontrakt dyrektorski z Pawłem Gabarą do 31 sierpnia 2016 roku.
► 28 stycznia 2015 r. – Paweł Gabara złożył rezygnację z pełnienia funkcji dyrektora Gliwickiego Teatru Muzycznego.
CZYTAJ DALEJ
CIEKAWE POSTACI
Mieczysław Teliszewski i Stanisław Tokarski
pierwsi dyrektorzy teatru.
Michał Ślaski
Zbigniew Kalemba
Józef Pelszyk
Wacław Śniady
Stefan Syryłło
Krystyna Westfal
Tadeusz Wiśniewski
Andrzej Zubek
Ewa Strzelczyk
Paweł Gabara
Bolesław Fotygo-Folański
Witold Zdzitowiecki
Roman Niewiarowicz
Danuta Baduszkowa
Mieczysław Daszewski
Maria Sartova
Marcin Sławiński
Tomasz Dutkiewicz
Robert Talarczyk
Witold Rowicki
Włodzimierz Ormicki
Karol Stryja
Jerzy Sillich
Tomasz Biernacki
Ruben Silva
Feliks Parnell
Stanisław Miszczyk
Mikołaj Kopiński
Maria Surowiak
Stanisław Jarocki
Adam Kilian
Wiesław Lange
Barbara Ptak
Maria Artykiewicz
Beata Artemska
Irena Brodzińska
Małgorzata Derdzianka
Xenia Grey
Michalina Growiec
Danuta Orzechowska
Wanda Polańska
Hanna Rutkowska
Krystyna Westfal
Leokadia Zienko
Grażyna Brodzińska
Jan Ballarin
Ludwik Koprzywa
Stanisław Ptak
Aleksander Sawin
Michał Śląski
Ryszard Wojtkowski
Wioletty Białk
Małgorzaty Długosz
Jolanty Kremer
Anity Maszczyk
Witolda Wrony
Michała Musiała
Iwony Grocholskiej
Jacka Nowosielskiego
CZYTAJ DALEJ
BIBLIOGRAFIA ORAZ LINKI
► 15 lat Państwowej Operetki Śląskiej w Gliwicach. Red. Maria Błoszczyńska. Katowice 1967.
► Państwowa Operetka Śląska w Gliwicach. Publikacja wydana z okazji prapremiery komedii muzycznej Michał Bałucki: Klub kawalerów. Gliwice, październik 1977.
► Funde und Befunde zur schlesischen Theatergeschichte. Zusammengestellt von Bärbel Rudin. Bd 2; B. Vogelsang: Theaterbau in Schlesien. Dortmund 1984.
► Cz. Mykita-Glensk: Kalendarium polskiego życia teatralnego na Śląsku. Śląsk Górny i Dolny (1855–1918), Opole 1995.
► Cz. Mykita-Glensk: Kalendarium polskich przedstawień amatorskich na Górnym Śląsku w latach 1919–1921, Opole 1993.
► Cz. Mykita-Glensk: Melpomena w śląskiej mazelonce. Szkice z dziejów polskiego życia teatralnego na Śląsku do roku 1939. Opole 2003..
► Cz. Mykita-Glensk: Polskie tradycje teatralne Śląska. Opole 1987.
► J. Schmidt: Życie teatralne w Gliwicach (1796–1944). Gliwice 1990.
► Magiczne ruiny. Teatr Miejski w Gliwicach 1890–2010. Magical ruins: Municipal Theatre in Gliwice. Magische Ruinen: das Stadttheater in Gleiwitz. Oprac. i red. Małgorzata Zalewska-Zemła. Gliwice 2010.
► B. Ptak: Stanisław Ptak. Jego… listy. Jego… miłość. Ich… twórczość. Katowice: współwyd. Miasto Katowice 2007.
► K. Weber: Geschichte des Theaterwesens in Schlesien. Daten und Fakten – von den Anfängen bis zum Jahre 1944. Dortmund 1980.
