Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X
ZAPLANUJ SWÓJ SPACER
Teatr na Pohulance
ul. J. Basanavičiaus 13
Teatr na Pohulance jest najważniejszym symbolem polskiego życia teatralnego w Wilnie. Wybudowany ze składek mieszkańców miasta, gościł na swoich deskach wielu wybitnych polskich aktorów i twórców, w tym – przede wszystkim – Redutę w jej wileńskim okresie działalności.
Nazwa Teatru na Pohulance pochodzi od ówczesnej ulicy Wielka Pohulanka, przy której stanął. Został wzniesiony w latach 1912–1914 ze składek społecznych ówczesnych mieszkańców Wilna, głównie ziemian i zamożnych mieszczan guberni wileńskiej. Na inaugurację sceny 12 października 1913 roku wybrano „Lilije” Ludwika H. Morstina. Nowa scena nie przypadła do gustu kapryśnej publiczności wileńskiej, toteż teatr od początku zmagał się z niską frekwencją. W czasie I wojny światowej trud jej prowadzenia wzięła na siebie Lutnia Wileńska. W okresie międzywojennym scena działała pod szyldem Teatru Wielkiego, prowadzonego najpierw przez Henryka Cepnika (1919–1921), następnie Franciszka Rychłowskiego (1923–1925). W 1926 r. fundatorzy przekazali budynek teatru miastu Wilnu pod warunkiem, że będą w nim występowały wyłącznie teatry polskie. Jednym z najświetniejszych okresów w historii Teatru na Pohulance był moment przybycia do Wilna Juliusza Osterwy wraz z zespołem. W 1925 roku scena ta stała się siedzibą Teatru Reduta. Na inaugurację (23 grudnia 1925 roku) wybrano „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego w nowym opracowaniu reżyserskim i z Osterwą w roli Konrada. W ciągu czterech lat Reduta wystawiła w Teatrze na Pohulance ponad 70 premier. Po powrocie Reduty do Warszawy polski teatr przed dwa sezony (1929–1931) prowadził tutaj Aleksander Zelwerowicz. W latach 1931–1939 Teatrem Miejskim kierował Mieczysław Szpakiewicz. Po II wojnie światowej, wbrew intencji ofiarodawców, budynek został przekazany Litewskiemu Teatrowi Opery i Baletu (przeniesionemu z Kowna do Wilna), następnie mieściły się w nim Litewski Narodowy Teatr Dramatyczny (1974–1981) i Teatr Młodzieżowy (Jaunimo teatras), w którym debiutował Eimuntas Nekrošius. Od 1986 roku jest to siedziba Litewskiego Rosyjskiego Teatru Dramatycznego.
