Korzystając z serwisu internetowego wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Pliki cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.
x
X

ZAPLANUJ SWÓJ SPACER

TEATROWISKA WARSZAWSKIE

6,284 km
AUTOR: Paweł Płoski
  • 1.

    TEATR NARODOWY | pl. Krasińskich

    Teatr Narodowy mieścił się tu w latach 1779–1833. Na tej scenie pracował przez całe życie Wojciech Bogusławski i tu trzykrotnie sprawował dyrekcje. W tym teatrze miały wtedy miejsce prapremiery klasycznych utworów – Cud mniemany, czyli Krakowiacy i górale Bogusławskiego czy Powrót posła Niemcewicza. 
    • 0,131 km
    2 min
  • 2.

    COLLEGIUM NOBILIUM | ul. Miodowa 22/24

    Zbudowany w latach 1743–1750 według projektu królewskiego architekta Jakuba Fontany teatr konwiktowy (czyli szkolny) był ważnym elementem kształcenia szkoły zakonu pijarów Collegium Nobilium. W miejscu i na wzór sceny zburzonej podczas II wojny, w latach 1989–1999 odbudowano teatr, który służy studentom Akademii Teatralnej.
    • 0,03 km
    1 min
  • 3.

    TEATR NOWOŚCI IM. WOJCIECHA BOGUSŁAWSKIEGO | ul. Leona Schillera 4

    Otwarty w 1901 roku był siedzibą zespołu operetki i farsy Teatrów Warszawskich. Od 1921 roku Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego. W latach 1924–1926 kierowany przez Leona Schillera oraz Wilama Horzycę, Andrzeja Pronaszkę i Aleksandra Zelwerowicza stał się najciekawszą sceną teatralną międzywojennej Polski.
    • 0,432 km
    7 min
  • 4.

    NOWOŚCI II | ul. Bielańska 5

    Niewiele wiemy obecnie o wyglądzie tego teatru, do dziś zachowała się jedna niewyraźna fotografia budynku znajdującego się – jak wiele przedwojennych warszawskich teatrów – na tyłach piętrowej kamienicy przy ulicy Bielańskiej. Ukazuje budynek o 10 osiach wyznaczonych przez okna. Wieńczył go klasyczny trójkątny ryzalit z płaskim dachem. Wejście do teatru było tradycjne – 3 osie wyznaczone drzwiami, chronione podcieniem wspartym na klasycznych kolumienkach. Jego dzieje znaczą różne teatralne przedsięwzięcia, najczęściej związane z teatrem o muzycznym charakterze.
    • 0,094 km
    1 min
  • 5.

    QUI PRO QUO | ul. Senatorska 20

    W latach 1919–1931 w podziemiach luksusowej, handlowej Galerii Luxenburga (pozostałością zadaszonej promenady jest ulica Canaletta) swą siedzibę miał najsłynniejszy kabaret literacko-rewiowy międzywojennej Warszawy, „kochana, stara buda” – Qui Pro Quo. Kabaret celował w satyrze politycznej, szmoncesie i parodii. Po 1932 roku grał tu Jung Teater – awangardowy teatr żydowski.
    • 0,088 km
    1 min
  • 6.

    MOMUS | ul. Wierzbowa 9

    W restauracji „Oaza”, w latach 1908-1910, działał pierwszy w Warszawie kabaret literacki założony przez Arnolda Szyfmana. Wśród autorów byli klasycy twórczości kabaretowej: Adolf Nowaczyński, Leon Schiller, Tadeusz Żeleński-Boy. Wśród przebojów Momusa były m.in. piosenki Dymek z papierosa i Peleryna. Nazwa nawiązywała do tytułu pisma humorystycznego, jednego z pierwszych w Europie, wydawanego w roku 1820 przez aktora Teatru Narodowego, wybitnego komika, Alojzego Fortunata Żółkowskiego (ojca).

    • 0,101 km
    1 min
  • 7.

    TEATR NARODOWY | pl. Teatralny 3

    Scena dramatyczna mieści się w zachodnim skrzydle Teatru Wielkiego od 1833 roku, najpierw w Salach Redutowych, a od 1836 w miejscu docelowym. W latach 1833-1919 nosiła nazwę Teatr Rozmaitości w ramach represji po powstaniu listopadowym.  Nazwę Teatr Narodowy przywrócono w roku 1924. W latach 1919-1925 w Salach Redutowych mieścił się Instytut Reduty Juliusza Osterwy.
    • 0,494 km
    8 min
  • 8.

    TEATR NOWY | ul. Królewska 7

    Czwarta scena teatrów rządowych otwarta w 1881 roku, zbudowana w miejscu dawnego teatru ogródkowego Alkazar (1876–1878). W założeniu teatr miał stanowić konkurencję dla prywatnych imprez teatralnych. Nowy był królestwem podkasanej muzy, rewii i kabaretu.
    • 0,482 km
    8 min
  • 9.

    SALE REDUTOWE W TEATRZE NARODOWYM | pl. Teatralny 1/ul. Wierzbowa

    Teatr kameralny – studio teatralne założone w 1919 r. przez Juliusza Osterwę i Mieczysława Limanowskiego w Salach Redutowych Teatru Wielkiego. Reduta zrewolucjonizowała metody pracy w polskim teatrze i wywarła ogromny wpływ na jego rozwój.
    • 0,128 km
    2 min
  • 10.

    TEATR WIELKI OPERA NARODOWA | pl. Teatralny 1

    Teatr Wielki otwarto w 1833 roku – rozkazem cara zabroniono używania pierwotnej nazwy, Teatr Narodowy. Z początkiem XX wieku stał się siedzibą opery. Od 1836 roku w zachodnim skrzydle działała mniejsza scena, Teatr Rozmaitości – w 1924 roku przemianowany na Teatr Narodowy. W latach 1919–1925 w Salach Redutowych działa Reduta Juliusza Osterwy, zespół który zrewolucjonizował metody pracy w polskim teatrze i wywarł ogromny wpływ na jego rozwój. Później, w latach 1928–1939 w Salach mieścił się Teatr Nowy, kameralna scena Narodowego, specjalizująca się w dramacie współczesnym.
    • 0,43 km
    7 min
  • 11.

    TEATR LETNI | Ogród Saski

    Otwarty w 1870 roku drewniany gmach służył latem, gdy ze względu na upały zamykano Teatr Wielki i Teatr Rozmaitości. Zbudowany tymczasowo przetrwał ostatecznie siedem dekad, spłonął we wrześniu 1939 roku. Grano tu lekki repertuar – operetki, komedie, farsy. muzy.
    • 0,618 km
    11 min
  • 12.

    TEATR W PAŁACU RADZIWIŁŁOWSKIM | ul. Krakowskie Przedmieście 46/48

    Pałac Radziwiłłowski – obecnie Pałac Prezydencki – w latach 1774–1778 był tymczasową siedzibą narodowego teatru publicznego. Tu Wojciech Bogusławski debiutował jako aktor. Przez kolejne lata sala teatralna do 1818 roku służyła aktorom polskim, niemieckim i francuskim.
    • 0,523 km
    9 min
  • 13.

    TEATR OGRÓDKOWY TIVOLI | ul. Królewska 23

    W 1868 roku otwarto pierwszy warszawski teatrzyk ogródkowy Tivoli. Teatrzyki nazwę wzięły od ogródków piwnych, przy których je zakładano. Były reakcją na zakaz organizowania prywatnych przedstawień w zamkniętych salach. Przy Królewskiej działały: Tivoli (1868–1876, pod nr 23), Alkazar (1876–1880, pod nr 7) i Arkadia, potem Nowe Tivoli (1877–1882, pod nr 37). W miejsce Alkazara w 1881 roku powstała czwarta scena teatrów rządowych – Teatr Nowy, który miał być konkurencją dla prywatnych teatrów, był więc królestwem podkasanej muzy, rewii i kabaretu. Gmach stał na terenie ogrodu pałacu Krasińskich.
    • 0,682 km
    12 min
  • 14.

    TEATR DOMU WOJSKA POLSKIEGO - TEATR ŻYDOWSKI | ul. Królewska 13

    Po II wojnie przy ul. Królewskiej 13 w dawnej siedzibie Instytutu Propagandy Sztuki – działały dwa teatry. Najpierw po 1949 roku Teatr Domu Wojska Polskiego. Następnie, w latach 1955–1970 była to pierwsza siedziba Teatru Żydowskiego im. Ester Rachel Kamińskiej. Teatrem od założenia do przymusowej dymisji i emigracji w 1968 roku kierowała wybitna aktorka i reżyserka Ida Kamińska. 
    • 0,77 km
    14 min
  • 15.

    OPERALNIA | ul. Marszałkowska 111/ul. Królewska

    Pierwszy samodzielny gmach teatralny w dziejach Polski wzniesiony w 1725 roku z inicjatywy króla Augusta II. Mógł zmieścić ok. 500 widzów. Występowały tu zespoły zagraniczne, najczęściej operowe. 19 listopada 1765 roku za sprawą króla Stanisława Augusta Poniatowskiego została tu wystawiona komedia Natręci Józefa Bielawskiego, którą przedstawił pierwszy stały zespół polskich aktorów, rozpoczynając w ten sposób działalność polskiego teatru narodowego.
    • 0,359 km
    6 min
  • 16.

    TEATR ŻYDOWSKI IM. ESTERY RACHEL I IDY KAMIŃSKICH | Pl. Grzybowski 12/16

    Teatr Żydowski działający w Warszawie od 1955 jest spadkobiercą licznych scen żydowskich działających przed wojną. Patronkami teatru są wybitne aktorki, matka i córka, Ester Rachel i Ida Kamińskie. W siedzibie przy placu Grzybowskim teatr mieści się od 1970 roku. Od 1969 do śmierci w 2014 teatrem kierował Szymon Szurmiej, aktor i reżyser. Obecnie teatr gra w jidysz i po polsku.
    • 0,593 km
    10 min
  • 17.

    TEATR DRAMATYCZNY M.ST. WARSZAWY | pl. Defilad 1

    Otwarty w 1955 roku pod nazwą Teatr Domu Wojska Polskiego. Obecna nazwa od roku 1957 roku. Jedna z najważniejszych scen po przemianach politycznych w październiku 1956. 
    • 0,121 km
    2 min
  • 18.

    TEATR STUDIO IM. STANISŁAWA IGNACEGO WITKIEWICZA | pl. Defilad 1

    W latach 1955–1971 nosił nazwy Teatr Młodej Warszawy i Teatr Klasyczny. Od 1972 Teatr Studio - eksperymentalny i awangardowy, którym do 1982 kierował Józef Szajna. 
    • 0,067 km
    1 min
  • 19.

    TEATR LALKA | pl. Defilad 1

    Założony w 1949 roku przez Janinę Kilian-Stanisławską od 1955 roku zajmuje prawe skrzydło PKiN. W latach 1951–1969 kierownikiem artystycznym Teatru był Jan Wilkowski, aktor, reżyser i pedagog, jeden z najwybitniejszych twórców polskiego teatru lalek. Jego przedstawienie Guignol w tarapatach wyznaczyło nowe drogi lalkarstwa europejskiego (1956 r.). Współtwórcą wielu przedstawień na tej scenie był także znakomity scenograf Adam Kilian.
    • 0,141 km
    2 min
  • 20.

    TEATR 6. PIĘTRO | pl. Defilad 1

    Od roku 1955 w PKiN pracują trzy teatry. Teatr Dramatyczny (obecna nazwa od 1957 roku) był jedną z najważniejszych scen w Polsce, tu odbyły się prapremiery ważnych polskich dramatów: Iwona, księżniczka Burgunda Gombrowicza (1957), Policja Mrożka (1958), Kartoteka Różewicza (1960). Teatr Lalka to teatr, którego rangę tworzyli Janina Kilian-Stanisławska, Jan Wilkowski czy Adam Kilian. Teatr Studio to scena eksperymentalna stworzona przez Józefa Szajnę w 1972 roku (wcześniej teatr nosił nazwę Klasyczny). Od 2009 działa w PKiN prywatny Teatr 6. piętro Michała Żebrowskiego i Eugeniusza Korina.

ZOBACZ INNE SPACERY

SCENY ALTERNATYWNE. SUBIEKTYWNY SPACEROWNIK ARKADIUSZA GRUSZCZYŃSKIEGO (część I)

SCENY ALTERNATYWNE. SUBIEKTYWNY SPACEROWNIK ARKADIUSZA GRUSZCZYŃSKIEGO (część II)

SPACEROWNIK DLA DZIECI, KTÓRE ZABIERAJĄ NA SPACER DOROSŁYCH

SZLAKIEM WOJENNYCH KAWIARNI ARTYSTYCZNYCH